صرع

صرع یک ​​اختلال مغزی است که با تشنج های مکرر مشخص می شود . تشنج معمولاً به عنوان یک تغییر ناگهانی رفتار به دلیل تغییر موقت در عملکرد الکتریکی مغز تعریف می شود. به طور معمول، مغز به طور مداوم تکانه های الکتریکی کوچک را در یک الگوی منظم تولید می کند. این تکانه ها در طول نورون ها - شبکه سلول های عصبی در مغز - و در سراسر بدن از طریق پیام رسان های شیمیایی به نام انتقال دهنده های عصبی حرکت می کنند.برای ارتباط با بهترین جراح مغز و اعصاب در تهران با دکتر علی جعفری تماس بگیرید.

در صرع، ریتم های الکتریکی مغز تمایل به عدم تعادل دارد و در نتیجه تشنج های مکرر ایجاد می شود. در بیماران مبتلا به تشنج، الگوی الکتریکی طبیعی با انفجارهای ناگهانی و هماهنگ انرژی الکتریکی که ممکن است برای مدت کوتاهی بر هوشیاری، حرکات یا احساسات آنها تأثیر بگذارد، مختل می شود.

صرع معمولاً پس از اینکه فرد حداقل دو تشنج داشته باشد تشخیص داده می شود که ناشی از برخی شرایط پزشکی شناخته شده مانند ترک الکل یا قند خون بسیار پایین نبوده باشد.

اگر تشنج از ناحیه خاصی از مغز ناشی شود، علائم اولیه تشنج اغلب منعکس کننده عملکرد آن ناحیه است. نیمه راست مغز سمت چپ بدن را کنترل می کند و نیمه چپ مغز سمت راست بدن را کنترل می کند. به عنوان مثال، اگر تشنج از سمت راست مغز در ناحیه ای که حرکت در شست را کنترل می کند شروع شود، ممکن است تشنج با تکان دادن شست یا دست چپ شروع شود.

انواع تشنجبازگشت به بالا

تشنج ها به قدری متفاوت هستند که متخصصان صرع اغلب انواع تشنج را مجدداً طبقه بندی می کنند . به طور معمول، تشنج به یکی از دو دسته اصلی تعلق دارد: تشنج عمومی اولیه و تشنج جزئی. تفاوت بین این انواع در نحوه شروع آنهاست. تشنج عمومی اولیه با یک تخلیه الکتریکی گسترده شروع می شود که هر دو طرف مغز را به طور همزمان درگیر می کند. تشنج جزئی با تخلیه الکتریکی در یک ناحیه محدود از مغز شروع می شود.

صرعی که در آن تشنج از دو طرف مغز به طور همزمان شروع می شود، صرع عمومی اولیه نامیده می شود. عوامل ارثی در صرع عمومی اولیه مهم هستند، که بیشتر از صرع جزئی شامل عوامل ژنتیکی می شود - وضعیتی که در آن تشنج ها از ناحیه محدودی از مغز منشا می گیرند. 

برخی از تشنج های جزئی مربوط به آسیب سر، عفونت مغزی، سکته مغزی یا تومور هستند اما در بیشتر موارد علت ناشناخته است. یکی از سؤالاتی که برای طبقه بندی بیشتر تشنج های جزئی استفاده می شود این است که آیا هوشیاری (توانایی پاسخگویی و به خاطر سپردن) مختل است یا حفظ می شود. تفاوت ممکن است آشکار به نظر برسد، اما درجات زیادی از اختلال یا حفظ آگاهی وجود دارد.

عوامل زیر ممکن است خطر تشنج را در افرادی که مستعد تشنج هستند افزایش دهد:

• استرس
• کم خوابی یا خستگی
• دریافت ناکافی غذا
• مصرف الکل یا سوء مصرف مواد
• عدم مصرف داروهای ضد تشنج تجویز شده

حدود نیمی از افرادی که یک تشنج بدون علت مشخص دارند، یک تشنج دیگر را معمولا در عرض شش ماه تجربه خواهند کرد. اگر یک آسیب مغزی شناخته شده یا نوع دیگری از ناهنجاری مغزی وجود داشته باشد، یک فرد دو برابر بیشتر احتمال دارد که تشنج دیگری داشته باشد. اگر بیماران دو تشنج داشته باشند، حدود 80 درصد احتمال دارد که تشنج بیشتری داشته باشند. اگر اولین تشنج در زمان آسیب یا عفونت در مغز رخ داده باشد، احتمال ابتلای بیمار به صرع بیشتر از زمانی است که تشنج در زمان آسیب یا عفونت رخ نداده باشد.

شیوع و بروز

بر اساس گزارش  بنیاد صرع ، صرع سه میلیون نفر را در ایالات متحده و 50 میلیون نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد. تشنج‌های صرع ممکن است به یک آسیب مغزی یا ژنتیک مرتبط باشند، اما برای 70 درصد از بیماران صرع، علت ناشناخته است.  پروژه درمان صرع  اشاره می کند که 10 درصد افراد در طول زندگی خود دچار تشنج می شوند.

صرع بیش از 300000 کودک زیر 15 سال را تحت تاثیر قرار می دهد - و بیش از 90000 جوان در این گروه تشنج هایی دارند که به اندازه کافی قابل درمان نیستند. با افزایش سن، میزان شروع شروع به افزایش می‌کند، به‌ویژه زمانی که دچار سکته مغزی، تومورهای مغزی یا  بیماری آلزایمر می‌شوند، که همگی ممکن است باعث صرع شوند. گزارش ها نشان می دهد که بیش از 570000 بزرگسال بالای 65 سال از این اختلال رنج می برند.

مردان بیشتر از زنان مبتلا به صرع هستند. کودکان و نوجوانان بیشتر به صرع با منشأ ناشناخته یا ژنتیکی مبتلا می شوند. آسیب مغزی یا عفونت می تواند باعث صرع در هر سنی شود. بنیاد صرع همچنین گزارش می دهد که انتظار می رود 70 درصد از کودکان و بزرگسالان مبتلا به صرع تازه تشخیص داده شده پس از گذراندن پنج سال یا بیشتر بدون تشنج در حین مصرف دارو، بهبود پیدا کنند. علاوه بر این، 75 درصد از افرادی که با دارو بدون تشنج هستند، می‌توانند در نهایت از مصرف دارو حذف شوند. بر اساس گزارش  موسسه ملی اختلالات عصبی و سکته مغزی ، 20 درصد از بیماران صرعی  تشنج‌های غیرقابل درمان دارند  - تشنج‌هایی که به درمان پاسخ نمی‌دهند.

دلایل شروع صرع برای افراد در سنین مختلف متفاوت است. اما آنچه شناخته شده است این است که علت آن برای حدود نیمی از افراد مبتلا به صرع، صرف نظر از سن، نامشخص است. کودکان ممکن است با نقصی در ساختار مغز خود به دنیا بیایند یا ممکن است دچار آسیب سر یا عفونت شوند که باعث صرع آنها شود. آسیب شدید سر شایع ترین علت شناخته شده در بزرگسالان جوان است. برای افراد میانسال، سکته‌های مغزی، تومورها و آسیب‌ها کاتالیزورهای رایج‌تری هستند. در افراد 65 ساله و بالاتر، سکته مغزی شایع ترین علت شناخته شده است و پس از آن شرایط تخریبی مانند بیماری آلزایمر قرار دارد. اغلب، تشنج بلافاصله پس از آسیب مغزی فرد شروع نمی شود. در عوض، ممکن است چند ماه بعد تشنج رخ دهد.