گزینه های درمانی

دو روش رایج درمانی برای اختلال اضطراب اجتماعی، درمان شناختی رفتاری و داروهای تجویزی است.

درمان شناختی رفتاری (CBT)

درمان شناختی رفتاری (CBT)، نوعی روان درمانی، خط اول درمان برای SAD است. متخصصان آموزش دیده به شما کمک می کنند تا محرک های خود را درک کنید و راهبردهای مقابله ای را بیاموزید. هدف CBT به چالش کشیدن افکار منفی شما و یادگیری استراتژی های رفتاری برای غلبه بر آنها است.

CBT را می توان به صورت فردی یا گروهی انجام داد. اکثر افراد با یک جلسه هفتگی شروع می کنند و به تدریج دفعات آن را کاهش می دهند. هنگامی که علائم شما به خوبی کنترل شد، شرکت در دو تا چهار جلسه در سال برای جلوگیری از عود توصیه می شود.

داروها

پزشک شما ممکن است داروهایی را برای استفاده به تنهایی یا همراه با CBT تجویز کند. داروهای ضد افسردگی معمولاً ابتدا برای اختلال اضطراب اجتماعی تجویز می شوند. حتی در افرادی که افسردگی ندارند، این داروها می توانند به رفع علائم اضطراب کمک کنند. دو دسته از داروهای ضد افسردگی که بیشترین تجویز را دارند عبارتند از:

• مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs)، مانند پاروکستین (Paxil) و سرترالین (Zoloft)
• مهارکننده های بازجذب سروتونین- نوراپی نفرین (SNRIs)، مانند ونلافاکسین (Effexor).

این داروها به عادی سازی سطح هورمون هایی در مغز کمک می کنند که به SAD کمک می کنند. ممکن است تا سه ماه از درمان طول بکشد تا اینکه متوجه اثر کامل این داروها بر علائم خود شوید، اما قبل از آن باید متوجه فواید آن شوید.

اگر از اضطراب عملکرد رنج می برید، پزشک ممکن است یک داروی ضد اضطراب تجویز کند تا در صورت لزوم از آن استفاده کنید، مانند قبل از ارائه یک سخنرانی. این موارد عبارتند از:

• مسدود کننده های بتا مانند پروپرانولول (ایندرال)
• بنزودیازپین ها مانند کلونازپام (کلونوپین) و لورازپام (آتیوان).

این داروها با کاهش ضربان قلب و آرام کردن سیستم عصبی تسکین کوتاه مدتی را ایجاد می کنند و می توانند در صورت نیاز قبل از یک موقعیت اضطراب زا مصرف شوند.

استراتژی های مکمل

می توان از تکنیک های خودیاری برای تکمیل سایر درمان ها استفاده کرد. اجرای بسیاری از این اقدامات آسان است و ممکن است مزایایی فراتر از ایجاد اعتماد اجتماعی داشته باشد.

• ذهن آگاهی را تمرین کنید. ذهن آگاهی به تمرین حضور بدون قضاوت اشاره دارد. وقتی حواس تان باشد، از اطرافیان و احساسات خود آگاه هستید اما به آنها واکنشی نشان نمی دهید. تحقیقات نشان می دهد که ذهن آگاهی می تواند علائم SAD و کیفیت کلی زندگی را بهبود بخشد.
• مشکلات خواب را درمان کنید. مطالعات نشان داده است که افرادی که از اختلال اضطراب اجتماعی رنج می برند، میزان بیشتری از مشکلات خواب دارند. خواب ضعیف با تشدید اضطراب مرتبط است و ممکن است به مرور زمان اجتناب اجتماعی را افزایش دهد. برای بهبود کیفیت خواب خود، یک روال خواب آرامش بخش ایجاد کنید و از تماشای صفحه نمایش در اواخر روز خودداری کنید .
• ورزش کنید. ورزش منظم می تواند به بهبود علائم اضطراب کمک کند. تحقیقات حاکی از آن است که ورزش هوازی زمانی که با CBT ترکیب شود برای فوبیای اجتماعی مفیدتر است.
• از مصرف الکل و کافئین خودداری کنید یا آن را به حداقل برسانید. بسیاری از مردم از الکل به عنوان راهی برای کاهش اضطراب اجتماعی خود استفاده می کنند، اما نشان داده شده است که الکل در دراز مدت اضطراب را بدتر می کند. به طور مشابه، کافئین می تواند باعث یا تشدید اضطراب شود ، به خصوص در دوزهای بالاتر.
• یک گروه پشتیبانی پیدا کنید. صحبت کردن از طریق ترس های خود و شنیدن تجربیات دیگران می تواند به اعتبار بخشیدن به احساسات شما و کاهش انزوای اجتماعی کمک کند. همچنین ممکن است به تقویت مهارت های مقابله ای شما کمک کند، زیرا آسیب پذیری را در یک محیط اجتماعی تمرین می کنید. انجمن اضطراب و افسردگی آمریکا (ADAA) فهرستی از گروه‌های حمایتی مجازی و حضوری ، از جمله گروهی برای افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی ارائه می‌کند.