بررسی اجمالی اختلال بیش فعالی کمبود توجه

بررسی اجمالی اختلال بیش فعالی کمبود توجه

اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD) یک وضعیت پزشکی با علائم بی توجهی، بیش فعالی و تکانشگری است. اغلب برای اولین بار در دوران کودکی تشخیص داده می شود. این علائم بر عملکرد شناختی، تحصیلی، رفتاری، عاطفی و اجتماعی کودک تأثیر می گذارد و این وضعیت اغلب تا بزرگسالی ادامه می یابد.

تقریباً 8 تا 10 درصد از کودکان 4 تا 17 ساله دارای ADHD هستند که آن را به یکی از شایع ترین اختلالات دوران کودکی تبدیل می کند. این بیماری دو تا چهار برابر بیشتر در بین مردان رخ می دهد، به ویژه علائم بیش فعالی و تکانشگری.

علائم و تشخیص ADHD در اینجا بررسی خواهد شد. درمان ADHD به طور جداگانه مورد بحث قرار گرفته است. (به "آموزش به بیمار: درمان اختلال نقص توجه و بیش فعالی در کودکان (فراتر از اصول اولیه)" مراجعه کنید .)

علل ADHD

علت(های) ADHD مشخص نیست، اگرچه تعدادی نظریه وجود دارد. اکثر متخصصان موافق هستند که ADHD یک اختلال پزشکی یا رشد عصبی است. بسیاری از کارشناسان بر این باورند که عدم تعادل ارثی مواد شیمیایی در مغز وجود دارد. این با بهبودهایی که اغلب با استفاده از داروهایی که بر این مواد شیمیایی تأثیر می گذارند مشاهده می شود پشتیبانی می شود.

قرار گرفتن در معرض تنباکو قبل از تولد ممکن است خطر ابتلا به ADHD را افزایش دهد. اکثر متخصصان احساس نمی کنند که عوامل رژیم غذایی (افزودنی های غذایی، قند، حساسیت غذایی، کمبود مواد معدنی) باعث ADHD می شوند. ممکن است برخی از کودکان در واکنش به برخی غذاها یا افزودنی های غذایی تغییرات خفیفی در رفتار و توجه داشته باشند. با این حال، این تغییرات معیارهای تشخیصی ADHD را برآورده نمی کند. (به «معیارهای تشخیصی» در زیر مراجعه کنید.)

علائم ADHD

ADHD وضعیتی است که می تواند سه دسته از علائم را ایجاد کند: بیش فعالی، تکانشگری و بی توجهی. کودکان مبتلا به ADHD ممکن است یک یا چند مورد از این علائم را داشته باشند و علائم ممکن است در فرکانس یا الگوی آنها با رشد کودک تغییر کند. در بیشتر موقعیت ها، کودک در کنترل رفتار یا توجه خود مشکل دارد و ممکن است در پیش بینی عواقب رفتار خود مشکل داشته باشد. کودک معمولاً بدرفتاری نمی کند زیرا می خواهد اطرافیان خود را آزار دهد.

بیش فعالی  -  رفتار بیش فعال به عنوان بی قراری یا صحبت بیش از حد، مشکل در نشستن در صورت لزوم، مشکل در بازی آرام، و بی قراری مکرر یا به نظر می رسد همیشه "در حال حرکت" تعریف می شود.

این علائم معمولاً در چهار سالگی کودک دیده می شود و معمولاً طی سه تا چهار سال آینده افزایش می یابد. شدت علائم ممکن است زمانی که کودک هفت تا هشت ساله است به اوج خود برسد و پس از آن اغلب شروع به کاهش می کند. در سال های نوجوانی، علائم بیش فعالی ممکن است کمتر قابل توجه باشد، اگرچه ADHD می تواند همچنان وجود داشته باشد.

تکانشگری  -  رفتار تکانشی تقریباً همیشه با بیش فعالی در کودکان کوچکتر رخ می دهد. این می‌تواند باعث دشواری در انتظار نوبت، پاسخ‌گویی سریع به پاسخ‌ها، رفتار مختل‌کننده در کلاس، مزاحم یا قطع فعالیت‌های دیگران، طرد شدن توسط همکلاسی‌ها و آسیب غیرعمدی شود.

مشابه علائم بیش فعالی، علائم تکانشی معمولاً در زمانی که کودک چهار ساله می شود دیده می شود و در طول سه تا چهار سال آینده افزایش می یابد تا زمانی که کودک هفت تا هشت ساله شود، شدت آن به اوج خود می رسد. با این حال، علائم تکانشی معمولاً در طول زندگی فرد مشکل ساز هستند.

بی توجهی  –  بی توجهی ممکن است اشکال مختلفی داشته باشد، از جمله فراموشی، به راحتی حواس پرت شدن، گم کردن یا جا انداختن چیزها، بی نظمی، عدم موفقیت در مدرسه، پیگیری ضعیف در تکالیف یا وظایف، تمرکز ضعیف و توجه ضعیف به جزئیات.

به دلیل نیازهای رشدی کودک (مثلاً نیاز به توجه، آرام نشستن)، این مشکلات ممکن است در مدرسه زمانی که کودک هشت تا نه ساله است آشکارتر شود، اگرچه ممکن است کودک در سنین پایین‌تر علائمی داشته باشد. خانه بی توجهی به احتمال زیاد در دوران نوجوانی و به طور بالقوه تا بزرگسالی ادامه دارد.

ارائه ADHD  -  سه ارائه از ADHD شناسایی شده است:

●تظاهرات عمدتاً بی توجه، که قبلاً به عنوان اختلال کمبود توجه شناخته می شد

●تظاهرات عمدتاً بیش فعال- تکانشی

●ارائه ترکیبی

تظاهرات خاص بر اساس علائم غالب کودک تعیین می شود و می تواند در طول زمان تغییر کند.